Gevaarlijkste weg van de wereld met mountainbike..

Hoi hoi,
Het is alweer even geleden (enkele dagen) dat we tijd hebben gemaakt om onze site weer even bij te werken. Dat zal wel komen door de enorme stroom adrenaline die bij ons is losgekomen vanwege ons mountainbike avontuur.

Ik zal bij het begin beginnen. De dag nadat we op 5300 meter geweest waren hebben we een dagje gewinkeld.... ja, ja dat kunnen we ook. In la Paz hebben we gewoon wat rond geslentert, de heksenmarkt bezocht, waar ze foetussen van Lamas verkopen, gordeldieren, poemavellen, etc etc. Daarnaast een vlucht geboekt naar Sucre (de hoofdstad) en gewoon lekker van het zonnetje genoten, wat drinken erbij, boekje lezen (het leek wel vakantie).

De volgende dag, hebben we de mountainbike tocht gedaan. Deze staat hier bekend als de meest gevaarlijke weg ter wereld. Elke dag viel er een dode, ze hebben daarom besloten om de weg te sluiten voor verkeer en hebben ze er een leuke afdalingstocht van gemaakt.
Vauit La Paz, reden we met een busje naar een hoog punt (4700 meter) waar we onze fietsen kregen, broeken, windjack, helm en handschoenen. De tocht zou met name afdalen tot een hoogte van -slechts- 1200 meter. Dat is nog al een overbrugging van hoogte. Na de 1e fotos gemaakt te hebben begon het avontuur. Het 1e half uur was over asfalt, op deze wijze konden we de fietsen leren kennen, vertrouwen krijgen in de remmen en in de snelheid. Over het asfalt omlaag gaan, was al een avontuur op zich.
Even later kwamen we bij een afslag, waar de verharde weg ophield en waar de weg over ging in een pad, (lees zand-rotspad). Daar begon het echte avontuur, 4 uur lang afdalen, aan de ene kant een hoge rotswand aan de andere kant, honderden meters diepe ravijnen....slik.....
In het begin deden we het een beetje rustig aan, onder het mom, we willen ook van het uitzicht genieten, maar ja ik heb toch van Asperdt bloed in me, dus werd er al snel vaart gemaakt. We waren met een groep van 13, en alleen de gids en een zwitser konden sneller afdalen dan mij (gggrrrr...). Wat een ervaring! De armen trilden constant op en neer, voortdurende allertheid omdat we toch de controle over de fiets wilden houden, jeeee wat gingen we snel. Achteraf gezien misschien ook wel een beetje onverantwoord maar ja.
Toen we de berg een stuk omhoog moesten fietsen, kwam Paul fluitend (zo leek het) voorbij, het leek wel of dit voor hem dagelijkse kost is (terwijl hij een hekel aan fietsen heeft).
Na veel spectaculaire bochten, uitzichten, etc. waren we dan bij het eindpunt, helaas, ik had nog wel door wllen gaan.
We hebben ons toen bij een sjiek hotel gedoucht, even gezwommen, geluncht en de terug tocht aanvaard. Hier bleek voor ons het 2e avontuur van de dag te komen, onze buschauffeur nam namelijk dezelfde weg terug, terwijl deze voor verkeer is afgesloten. Echt enorm maf, we kwamen tegemoed komende fietsers tegen, echt levensgevaarlijk. We hebben hier nadien ook een opmerking over gemaakt omdat dit {in onze ogen) echt onverantwoord was. We waren dan ook erg blij, toen we weer in ons Hoteltje terug waren, heelhuids.

De volgende dag, dit was zaterdag, zijn we naar Sucre gevlogen. We hebben daar de stad verkend en lekker op een terrasje gehangen.

Vandaag, zijn we eerst naar een markt gegaan en vervolgens hebben we een taxi genomen naar Potosi, we gaan hier morgen de zilvermijnen in, die nog steeds in werking zijn. Wat we gehoord hebben schijnt het wel spectaculair te zijn, we wachten dus nog maar even af......

Dat was het weer zo n beetje, geniet allemaal van de vakantie (ook al valt deze vroeger dan verwacht) en tot mails.

Liefs van ons