Zilver mijnen

Hoi hoi,
Daar zijn we weer met onze reisavonturen van bijna een week geleden of zoiets, we zijn de tijd een beetje kwijt maar goed dat doet er ook niet toe.

Van de week, zijn we in Potosi, naar de zilver mijnen geweest. Dit was weer een nieuwe ervaring.
Nadat we netjes bij het hotel op gehaald waren, zijn we eerst naar een soort van kledingdepot gereden waar we de juiste kleding kregen om de mijnen te kunnen bezoeken. We kregen daar een broek, jas, helm, batterij en een mijnwerkerslamp op de helm. We hebben er ook maar meteen een stofdoek aangeschaft omdat we gehoord hadden, dat het nogal stoffig zou zijn.

Omdat de mijnwerkers erg uitgebuit worden, is het een traditie geworden dat de toeristen wat presentjes voor de mijnwerkers mee nemen. We zijn deze dan ook gaan kopen. We hebben twee staven dynamiet gekocht (helemaal compleet met ontsteking en alles) 2 zakken met cocabladeren en 2 flessen frisdrank. Eigenlijk absurd dat je dat hier zo kunt kopen maar goed, wij wilden dat uiteraard wel meemaken....

Met onze kadootjes, zakten we uiteindelijk af in de mijn. Hier wordt al jaren zilver en andere metalen en mineralen gewonnen, de Spanjaarden hebben destijds deze mijn aardig leeggeroofd maar er wordt nog steeds zilver gewonnen. Triest om te zien, dat hier ook kinderen werkzaam waren, onder erbarmelijke omstandigheden, 10 uur per dag, de jongste waren ongeveer 13 jaar.
In de bovenste laag, konden we nog aardig rechtop lopen en ademhalen, hier was ook weiniog activiteit. We zijn toen naar de 2e laag afgedaald, naar de 3e en uiteindelijk naar de 4e laag. Dit was geen pretje, het was er enorm stoffig en al kruipend moesten we ons zelf door smalle openingen omlaag wringen. We weten nu een beetje hoe het voelt om claustrofobisch te zijn. In de onderste lagen werd nog volop gewerkt. Treinrails met wagonnetjes erop, waar de uitgekapte stenen in gedaan werden, vervolgens worden deze door 5 mannen voortgedsuwd naar een plek waar ze heel de handel omhoog hijsen.
Echt gekkenwerk.... als ze en goede maand hebben verdienen ze rond de 1000 bolivianos, dat is ongeveer 100 euro.
Na uitleg en rond gedwaald te hebben door de gangen, zijn we weer omhoog gekropen, dit was nog erger dan omlaag omdat we hier nog steeds op 4000 meter zitten, heb je je lucht nodig. Wat voor zooi we allemaal hebben ingeademd, weten we niet maar gezond is het niet.
Toen we buiten kwamen waren onze stemmen verdwenen en we hebben de hele dag nog gehoest en allerlei onsmakelijkheden uit onze longen omhoog gehoest.

Toen we buiten waren, heben we nog een dynamietstaaf tot ontploffing laten komen (we hadden er 1 extra gekocht), echt indrukwekkend maar eenmaal was genoeg.

Morgen gaan we richting Uyuni (de zoutvlakte) waar we een 3 daagse tour gaan doen met een jeep.