Nissa, Geok Tepe en de Zondagsmarkt

** Zaterdag 23 juli 2011, Turkmenistan:
Als we terug zijn in Ashgabat worden we in een erg mooi hotel ondergebracht (in het grand Turkmen). Er is een prachtig buiten zwembad en je hoeft jezelf hier geen zorgen te maken of het warm genoeg is om te gaan zwemmen. Heerlijk, dat zetten we voor vanmiddag op het programma.
Eerst gaan we met chauffeur op weg naar Nissa. Als we door Ashgabat heen rijden zien we meer van de stad. Het is enigszins bizar om te zien dat de stad volledig uit wit marmer is opgetrokken. Er liggen brede, geasfalteerde lanen, direct daar aan liggen mooie plantsoenen, aangeplant met groen en bloemen, vervolgens de trottoirs en dan weer een perk met groen en bloemen. Daaraan grenzen dan de gebouwen. Overal is het even verzorgd. Er ligt geen zwerfvuil op straat. Er liggen erg veel parken in de stad, met overal wit marmeren fonteinen en overal beelden. Is het geen gouden beeld van Turkmenbasi dan is het wel weer een beeld van een Russisch geleerde of Turkmeense dichter. Voor een woestijnstad is het erg opmerkelijk dat ze zo ruim met hun water om gaan.
De chauffeur vertelt ons dat iedereen die een auto bezit, 120 liter benzine van de overheid krijgt per maand. Daarnaast hoeven mensen niet te betalen voor water, gas en en elektra. Ook de telefoonverbindingen zijn zo goed als gratis. Het enige dat de bevolking zelf moet bekostigen is eten, kleding en huisvesting.
We krijgen de indruk dat Turkmenistan een goed ontwikkeld land is, wat wil je met zoveel olie en gas in de aardbodem.
We rijden langs het Kopetdag gebergte dat Turkmenistan met Iran scheidt. We zien de 'healtyroad' die Turkmenbasi speciaal voor de bevolking aan heeft laten leggen, de bevolking moet op deze manier uitgenodigd worden om te wandelen en te bewegen.

In Nissa bezoeken we opgravingen uit de oudheid. Hier hebben de Parten gewoond (de enige bevolkingsgroep die niet verslaan is door de Romeinen in Centraal Azië).
Als we dit bekeken hebben rijden we door naar het mausoleum dat Turkmenbasi voor zichzelf heeft laten bouwen, het grenst aan een enorme moskee. In het mausoleum liggen ook zijn twee broers en moeder, die erg jong stierven tijdens de grote aardbeving in 1948 (respectievelijk 8, 10 en 37 jaar). Zowel de moskee als de graftombe zijn indrukwekkend, uiteraard helemaal opgetrokken uit wit marmer, de minaretten zijn 91 meter lang (symbolisch voor de onafhankelijkheid in 1991). De koepels zijn van goud en de gebouwen liggen midden in parken met enorme fonteinen.
Vervolgens rijden we door naar een paardenfokkerij. Turkmenistan is bekend om zijn Akalteke paarden. We hebben gisteren geregeld dat we een kijkje kunnen gaan nemen bij een van deze bedrijven. De fokker is erg trots op zijn paarden. Samen met de Arabische en Engelse paarden behoren deze paarden tot de top van de wereld. De paarden zijn erg rank en glimmen als zijde. De kleur verandert door de inval van de zon, ze zijn echt mooi en bijzonder om te zien. Hij showt ons een tiental paarden en op de rustige paarden rijd ik een stukje (kan het toch niet laten....). Alexander de Grote, Dzengis Khan en andere beruchte krijgers, reden tijdens hun veldtochten op dit ras.
Nadat we afscheid hebben genomen rijden we terug en maken we een stop bij Geok Tepe. Dit is ook weer een enorme moskee. Nu met intens blauwe koepels. Ook wij als buitenlander en ik als vrouw mogen gewoon naar binnen. Van binnen zijn de moskeeën prachtig versierd met enorme kroonluchters, marmer en kleden. Ze zien hier de moskeeën als een huis van God, waar iedereen welkom is, ze denken hier veel vrijer dan in menig ander Islamitisch land.
Na deze bezichtiging willen we snel terug naar het hotel omdat daar een overheerlijk koel zwembad op ons ligt te wachten.
's Avonds gaan we nog een rondje wandelen en een restaurant zoeken. We komen uiteindelijk terecht in een erg modern restaurant waar een soort dinershow aan de gang is. Goochelaars, vuurspuwers, een buikdanseres en een DJ vermaken het etende publiek. Tussendoor worden er spelletjes met het publiek gespeeld en een DJ zorgt voor de nodigde moderne housemuziek. De locals waren hier erg modern gekleed, mooie jurkjes en met name erg hoge naaldhakken. Ook hier doen de vrouwen weer volop mee met de spelletjes en staan ze op de dansvloer zich uit te leven op de house muziek. Eigenlijk precies hetzelfde als bij ons. Dit hadden we hier niet verwacht maar erg leuk om te zien.
Als we terug lopen naar ons hotel, lopen we door een mooi park waar vele pas getrouwde stelletjes flaneren. De bruiden zijn net prinsessen, ze dragen uitbundige witte jurken met veel opschmuk.
Op sommige momenten merk je wel dat hier andere gewoontes heersen en dat dit land uit een Sovjet republiek voortkomt. Op de meeste plekken is (te) veel personeel, overheidsgebouwen mogen niet gefotografeerd worden. Paul zette vandaag een benzinepomp op de foto, er was meteen een hoop rumoer en de foto moest gewist worden.
De oude sovjet gebouwen worden nu restyled met …..wit marmer en andere vensters. Men praat hier over: het Sovjet tijdperk en het tijdperk daarna.


** Zondag 24 juli 2011, Turkmenistan:
Vanochtend hebben we de zondagsmarkt bezocht. Op deze markt wordt werkelijk van alles verhandeld maar wij hebben alleen de dierenmarkt bezocht. De handel van kamelen, koeien en geiten blijft leuk om naar te kijken. Met name omdat de echte lokale bevolking hier te vinden is. De mannen zien er prachtig uit met hun lange baarden en grote mutsen van kamelenhaar. 's Middags, doen we niks, hangen aan het zwembad en nemen regelmatig een verfrissende duik. Morgen gaan we de hoofdstad verlaten en trekken we naar het noorden, de Karakum woestijn in.