De gaskrater, Dervaza

** Maandag 25 juli 2011, Turkmenistan:
Gisteravond hebben we meerdere keren naar de lokale agentschap proberen te bellen omdat we niet weten hoe laat we opgehaald worden. Helaas krijgen we ze niet te pakken. We besluiten daarom om, om 8.00 op te staan. Als we echter onze ogen openen blijkt het al 9.30 te zijn. We hebben geen telefoon op de kamer gehad, dus het zal wel goed zijn.
We gaan eerst lekker ontbijten en naderhand horen we via de receptie dat we pas om 14 uur opgehaald worden. Nu we nog wat meer tijd in Ashgabat hebben besluiten we om nog een wandeling door de stad te maken. Hier hebben we achteraf geen spijt van, ondanks de enorme hitte.
We wandelen langs ministeries en banken, overal zwaar bewaakt door politie en leger. De mooie lanen worden onderbroken door prachtige lantaarnpalen en fonteinen. Zelfs de witte strepen op de weg zijn ingelegd en zijn van..... je raad het al..... wit marmer. Het moet niet gekker worden. Terug gekomen op de hotelkamer, rusten we wat, lezen op het balkon en Paul gaat nog even liggen want die is al een paar dagen aan de poeperitus.
Nog een paar geinige wetenswaardigheden van dit land: Turkmenistan heeft een nationale feestdag voor de tapijten, Een nationale feestdag voor de olie,
en, hou je vast, een nationale feestdag voor de meloenen........
Daarnaast is internet beschikbaar van 9.00 tot 18.00, naderhand is deze volledig voor de regering,
De meisjes moeten als schooluniform een bontmutsje dragen omdat de president dat zo schattig vind staan,
Om 14 uur worden we opgehaald door de taxi en halen we bij het agentschap een gids op. Deze laatste studeert in Duitsland en spreekt vloeiend Engels en Duits. Zijn naam is Jasjha en Aswan is de chauffeur. Samen met hen zetten we onze rit richting de woestijn in. Het is inmiddels 17 uur maar het is nog steeds om af te knijpen, zo warm. Maar goed rustig zittend in de auto, heb je daar niet zo'n last van.
De woestijn is wat je van een woestijn kunt verwachten, droog, hier en daar wat groen en zandduinen. Onderweg stoppen we bij een waterkrater, wat op zich opmerkelijk is midden in de woestijn.
Inmiddels hebben we zo'n drie uur gereden en gaan we van de verharde weg af, off the road! Na even rijden komen we bij onze eindbestemming van vandaag, de gaskrater!
Midden in de woestijn zit er ineens een enorm gat, met een doorsnede van zo'n 40 meter. Deze krater staat volledig in brand. Kleine vlammen, grote vlammen, je hoort ze branden en de hitte rondom de krater is enorm. Als de wind onze kant op blaast, is het bijna alsof je haren verschroeien.
Op een heuvel bij deze krater, zetten we de tenten op en maakt Aswan een vuurtje, daarboven hangen we spiesen, waar we vlees aan rijgen. Op deze manier maken we onze eigen sjaslieks. Terwijl de heren met het vuur en vlees bezig zijn, snijd ik de groente. Ook rijgen we nog tomaat en aubergine aan spiesen en hangen deze ook nog boven het vuur. Als we klaar zijn met de maaltijd, begint het te schemeren, de gaskrater wordt nu nog imposanter. We beklimmen een andere heuvel, vanaf daar hebben we een fantastisch uitzicht!
We kunnen het niet laten en wandelen ook nog een keer om de krater heen. Als we er genoeg van hebben, lopen we terug naar het kamp, kletsen nog wat en kruipen de tent in.