Kasgar

** Vrijdag 19 augustus, China
Vanochtend slapen we eerst uit en gaan dan de stad verkennen, de highlights gaan we niet bezoeken, deze hebben we al gezien. We willen gewoon de binnenstad, rondom de moskee op ons gemak gaan bekijken en in ons op nemen. We zien dat de het plein voor de moskee flink veranderd is en ook de straten achter de moskee, hier is het allemaal ver-chineesd. Als we wat verder door lopen zien we dat in oude straten en pandjes volop de oude ambachten uit geoefend worden. We komen langs de winkel waar we zeven jaar geleden twee muziekinstrumenten gekocht hebben. We gaan hier naar binnen en maken een praatje met de jongeman die daar aan het werk is. We vragen aan hem of hij Abdul toevallig kent en leggen hem uit hoe hij deze kan herkennen.Er zijn echter zoveel mensen met deze naam, dat hij niet weet welke we precies bedoelen. Hij vertelt ook dat zijn shop binnenkort gerenoveerd wordt, hij geeft aan dat de regering deze verbouwingen doorvoert omdat de oude gebouwen niet bestand zijn tegen aardbevingen, ja, ja....... mooi voorwendsel. Alsof de Chinese gebouwen dit wel zijn. Het centrum, achter de moskee en tegenover het plein zijn nog redelijk authentiek, nog wel, dit gaat niet lang meer duren want ook hier wordt er gesloopt en verrijzen er Chinese gebouwen. Aan de rand van het centrum en de buiten steden is al veel gesloopt en veranderd. Is dit de vooruitgang of is dit overheersing? De bevolking heeft haar gebruiken en ambachten echter nog niet verloren maar het aantal mensen dat de oude ambachten nog uitoefent is afgenomen. Voorheen zagen we bijvoorbeeld een hele straat vol met koperslagers, je hoorde het kloppende geluid van de hamers op het metaal en het zachte geluid als ze inkepingen en versieringen maakten op het koper. Nu zijn het er nog slechts een stuk of tien die op deze plaats hun ambacht uitoefenen. Voorheen zaten er diverse tandartsen op de straat met een karretje, nu zijn deze in winkeltjes ondergebracht, ook de wijk waar gouden sieraden verkocht worden, is gemoderniseerd. Het is raar om te zien dat de buitenkant van de gebouwen veranderd wordt in de Chinese stijl, als je door de winkeltjes naar achter kijkt zie je echter een enorme chaos en bergen puin. Als we door één van deze zijstraatjes slenteren, zien we Uyghuren hard werken om in deze puinhoop weer een bestaan op te bouwen. Voor de moskee en bij een enorme Chinese shoppingmall laat de Chinese politie haar overmacht gelden, ze staan er in grote getale met gummyknuppels en enorme geweren. Op deze manier proberen ze de onlusten die hier onlangs geweest zijn de kop in te drukken. Daarnaast rijden er grote ME bussen zachtjes door de stad.
Omdat het vrijdag is zien we veel Uyghuur mannen richting de moskee trekken, nog hetzelfde gekleed voorheen, lange baard, lange jas, typisch hoedje op. Daarnaast zijn overal markten, waar van alles verkocht wordt. Dit maakt deze stad zo aantrekkelijk. Al sinds de tijd van de zijderoute is Kasgar een belangrijke handelspost. Hier ontmoeten vele volkeren elkaar. De mensen zijn dan ook gewend om met vreemdelingen om te gaan. Ze zijn vriendelijk en nieuwsgierig tegelijk naar ons. Met gemengde gevoelens lopen we hier dan ook rond. We zijn ons ervan bewust dat over enkele jaren deze stad zijn charme totaal verloren zal hebben. Als je dat in het licht plaats van de geschiedenis en de oorspronkelijke bevolking dan word je hier triest van. Na een hele tijd rondgeslenterd e hebben gaan we terug naar ons hotel omdat daar 'Coffee John' zit. Naast een goede WiFi verbinding hebben ze daar ook enigszins westers eten, daar willen we wel even gebruik van maken. Een gedeelte van de middag gebruiken we dan ook om te lezen, de site bij te werken, te skypen en wat te eten en te drinken. Later op de middag of vroeg in de avond, als de ergste warmte weg is, gaan we nog eenmaal de stad in. We dwalen wat rond en laten ons door een taxi afzetten bij een restaurant. Na het eten lopen we terug naar ons hotel. We hadden er eigenlijk best naar uit gekeken om Abdul weer te gaan zoeken in de hoop dat we hem zouden vinden, maar zonder de foto is hier geen beginnen aan. Dat is erg jammer en we balen daar beiden van. Maar goed, hier kunnen we nu niks meer in veranderen. Morgen gaan we via de Karakorum Highway naar het zuiden en dan verder naar het oosten. Het eerste gedeelte tot aan Yecheng hebben we gevolgd toen we naar de K2 gingen, dit was een erg mooie weg, langs de Taklamakanwoestijn.