Xiahe omgeving

** Vrijdag 2 september 2011, China
Gisteravond hebben we nog geregeld dat we vandaag naar de graslanden gaan met een taxi en een engelstalige Tibetaan. We hopen dat deze gids ons wat meer achtergrond informatie kan geven over het een en ander. Om 9.00 uur vertrekken we en al snel rijden we door een prachtig landschap met groene heuvels. De groene velden staan vol met bloemen en hier en daar zie je de gebedsvlaggen vrolijk wapperen in de wind. We zien veel werkzaamheden op het land, een soort van koren wordt afgesneden en in hooimijten bijeengezet. Met koeien zijn ze op de ouderwetse manier aan het ploegen en overal grazen kuddes jaks. Als eerste bezoeken we een oude stad, die vroeger een onderdeel van de zijderoute was. De stadsmuren staan er nog, binnen in de muren is er een nieuw klein dorpje ontstaan. Ook daar zien we allerlei activiteiten. Zo zien we muren vol hangen met jakpoep, die hangt hier te drogen zodat deze in de winter voor brandstof kan dienen. We maken een wandeling over de muur en genieten van de rust en het plattelandsleven. Als we verder door rijden komen we bij een weg, waar een bord staat dat we niet verder mogen. We merken aan de chauffeur en de gids dat ze hier onenigheid over hebben. De gids wil verder maar de chauffeur niet. Samen met de gids besluiten we om de chauffeur met de auto achter te laten en wij lopen verder. Het is twintig minuten lopen naar een monastery. Als we eenmaal van de auto vandaan zijn begint de gids te vertellen dat hij in de auto niet zoveel uit kan leggen omdat de chauffeur Chinees is en hem controleert op hetgeen hij vertelt. Woorden als 'Dalai lama' en 'Panchen lama' kan hij niet gebruiken omdat de chauffeur deze verstaat. Hij vertelt hoe de Chinezen hen bejegenen en dat ze vaak niet kunnen zeggen wat ze willen. Je weet nooit wie er mee luistert, mensen worden betaald om anderen af te luisteren en om ze te verlinken bij de politie. De controle is enorm en maakt de Tibetanen monddood. Hij vertelt dat de Chinezen niks van de Tibetaanse cultuur begrijpen. Als een Chinese gids uitleg geeft in dit gebied -klein Tibet genaamd- dan vertelt deze niet de waarheid. De Tibetaanse gids kan dit verstaan en vindt het moeilijk dat de Tibetaanse gebruiken, gewoonten en geloof op deze manier aan toeristen verteld wordt. Wij worden hier stil van en voelen ons machteloos en triest. Als wij dit hier nu al voelen, hoe moeten de Tibetanen zich dan voelen, het is zo ongelijk en onterecht.........
Het Tibetaanse klooster is echter weer mooi om te zien, het is tijdens de culturele revolutie wel helemaal vernietigd zoals bijna alle Tibetaanse kloosters in dit gebied. Dit klooster hebben ze echter opnieuw op mogen bouwen en is daarom redelijk nieuw. De gids vertelt ons ook nog dat ze hier drie manieren van begrafenissen hebben. De ene manier is cremeren een andere manier is een waterburry en weer en andere is de skyburry. Bij dit laatste wordt iemand in stukjes gehakt en in de natuur gelegd zodat de roofvogels het lichaam op kunnen eten.........
Na deze bezichtiging picknicken we in een veld tussen de bloemen en rijden vervolgens terug naar ons hotel. We hebben nu mooi de tijd om het verslag en de site bij te werken. Daarnaast is er een bus vol met Nederlanders gearriveerd in ons hotel en het is heerlijk om gewoon even Nederlands te praten.
Vroeg in de vond gaan we naar een restaurant waar we Tibetaans eten bestellen, iets met jakvlees. Als we net besteld hebben komt er ineens een jonge monnik bij ons aan tafel zitten, hij wil graag zijn Engels oefenen. Wij hebben daar uiteraard geen problemen mee en vinden het ook wel heel bijzonder om onze maaltijd met een Tibetaanse monnik te delen. Hij vertelt van alles over zijn dagritme, zijn studie, zijn thuis, etc. Hij vertelt ook dat buitenlanders wel bij de 'discussie' aanwezig mogen zijn. Dit is een gebruik bij de monniken om argumenten te verzinnen, je kennis te gebruiken en te verwoorden om de ander te overtuigen. Dit gaat gepaard met geklap op de handen en is aan allerlei richtlijnen gebonden. We willen dit al langere tijd een keer zien maar is tot op dit moment nog niet gelukt. Hij legt uit waar we moeten zijn en het tijdstip. Zijn uitleg is niet heel duidelijk maar na het eten gaan we meteen deze plek zoeken. Onze monnik moet terug naar het klooster omdat zijn leraar ziek is en deze moet hij nog verzorgen. Na het eten halen we snel het fototoestel op en doen wat warmere kleding aan. Aangekomen op de plaats van bestemming zien we alleen de honderden monniken bidden, zoals we dit gisteren gezien hebben. We besluiten om toch nog maar even te wachten en we hebben geluk. Op een gegeven moment gaan alle gele kappen op en springen de monniken overeind. Ze gaan in groepjes bij elkaar zitten en beginnen elkaar in de discussie of het debat uit te dagen. Dit is erg leuk om te zien, als een monnik een argument heeft klapt hij in zijn eigen hand en wijst met zijn vinger. Degene die het debat aan moet horen, zit op de grond en houdt zijn gele kap op. Wat een leuk schouwspel is dit en wat hebben wij geluk dat we dit mee maken! Als het donker is lopen we terug naar ons hotel, spelen nog een spel en duiken ons bedje in.