Sacred Valley en de Machu Picchu

Ha die medereizigers,

Het is gelukt!!
Gisteren zijn we naar Machu Picchu (MP) geweest en de dag ervoor in de heilige vallei. Maar laten we bj het begin beginnen.

Afgelopen vrijdag zijn we met de bus door de heilige vallei heen gereden. Een pracht van een landschap waar erg veel landbouw word bedreven. Als eerste zijn we de ruines van Pisac gaan bezoeken, Deze ruines bestaan uit 4 gedeeltes, een militaireschool, een gevangenis, de tempelsector en een arbeidersgedeelte. Het uitzicht vanuit deze plek was weer enorm mooi!
Daarna zijn we door gereden naar Ollantaytambo, ook weer een mooie ruine. Het is ongeloofelijk hoe de Inca´s in hun tijd, de steden hebben kunnen bouwen. Er zijn stenen bij van meer dan 50 ton. Deze hebben ze -op een of andere manier- naar de juiste plek weten te verslepen en daarnaast minutieus op maat gemaakt. Echt vakarbeid ten top.
Terwijl we deze ruine aan het bewonderen waren, kwamen we de Spaanse familie, waar we op de Galapagos eilanden 5 dagen mee gereisd hebben, tegen, echt toevallig. Na weer snel bijgekletst te hebben, gingen wij,samen met 2 Ieren door naar een restaurant omdat we moesten wachten op de bus naar Aqua Callientes. Dit is het laatste dorp voor de M.P.
Daar aangekomen zijn we meteen omgevallen in bed.

Op zaterdagochtend ging om 5.00uur de wekker om M.P. te gaan bezoeken. De Ieren hadden tijd genoeg maar gedreven als we zijn, bij dit soort dingen, wilde wij meteen actie en wegwezen. Bij het busstation was het enorm druk, wij hadden de 8e bus omhoog naar één van de wereldwonderen.
Paul en ik hadden ons als doel gesteld om de Wayapicchu te gaan beklimmen. dit is de berg, die achter de ruines staat. Dit is voor de Inca´s een heilige berg en er mogen maar 400 mensen per dag, deze berg op klimmen.
Omdat wij onze voorbereidingen hadden getroffen, wisten we waar we moesten zijn en zo kwam het dat we als 20e deze berg op mochten. Maar wat een inspanning, deze berg ging echt steil omhoog, alleen maar trappen. De tredes waren erg ongelijk, het ene moment was de trede zo´n 50 centimeter hoog en allemaal ongelijk. De andere waren weer lager. We puften en zwoegden ons zelf omhoog maar de sunrise over de M.P. was indrukwekkend.
Na een uur, hebben we op de top dan ook lekker genoten van het uitzicht.
Nadat we weer op adem waren, wat gegeten en uitgekeken (echt uitgekeken raak je hier niet maar ja, je moet toch weer een keer omlaag). De weg terug was een avontuur op zich. Wij wilden om de top heen lopen en niet precies dezelfde weg terug lopen, dat hebben we geweten. Het padje met de ongelijke tredes, was een meter breed. Aan de ene kant de rotsen, stijl omhoog en aan de andere kant, een ravijn.
PPPFFFF, aangezien Paul en ik steeds meer last krijgen van hoogtes en hier wat draaierig van worden, was dit geconcentreerd, vast geplakt, zoveel als mogelijk aan de rotsen, trap voor trap naar beneden. Dit was zo stijl, dat we beiden, deze hoogte nog voelde toen we ´s avonds in bed lagen, steeds het gevoel hebben, dat je valt.....)
Maar goed eenmaal beneden gekomen, hebben we op het heilige plein van M.P. lekker even in de zon zitten bij te komen en uitgerust.
Vervolgens zijn we door de ruines zelf heen gaan lopen. Het is moeilijk om te omschrijven, hoe mooi en indrukwekkend dit is. Met name de ligging van dit complex maakt het tot een betoverende plek. Ongeloofelijk hoe ze dit hebben kunnen bedenken en kunnen maken. Het is zo ´verstopt´ dat M.P ook pas in 1910 ontdekt is.
Na 7 uur rondgelopen, gezeten, gekeken, etc. te hebben, hebben we de bus terug gepakt naar Aqua Callientes. We hebben op een terrasje genoten van een Sandwich en een overheerlijke cappucino. Naderhand hebben we handdoeken en zwemkleding gehuurd en zijn we heerlijk in de hotsprings neer geploft, een enorme weldaad voor ons toch wel vermoeide lichaam.

Later hebben we de trein en bus terug gepakt naar Cuszo en om 23.00 kropen we daar na een geweldige dag, ons nestje in.
De volgende bestemming gaan de Nazca lijnen worden.

wordt vervolgd......
Heel veel groeten van ons,
Paul en Eus