Omgeving Buchara

** Zondag 31 juli 2011, Oezbekistan:
Gisteravond lagen we weer op tijd in bed en vanochtend zijn we de dag met een lekker ontbijt begonnen. Het gaat goed met eten en met de magen. Paul heeft gelukkig ook helemaal geen last meer van zijn maag. Om 9.00 vertrekken we met Yury en een gids naar een aantal bezienswaardigheden buiten de stad. Als eerste bezoeken we een heiligdom van de Naqsjbandi-soefi-orde. Vandaag is het zondag en het is er druk met gelovigen. Gezamenlijk wordt er buiten gebeden, wij zijn daar gewoon bij aanwezig terwijl onze gids zacht pratend uitleg geeft over alles wat we zien. Er hangt een serene rust, het feit dat er hier en daar wat ongelovige toeristen aanwezig zijn, lijkt hen niet te storen. Ook mag er overal gefotografeerd worden. De kern van dit geloof komt er op neer dat je van binnenuit moet geloven en dat je aan de buitenkant goed moet zijn voor anderen. Ook mooi.....
Op een pleintje ligt een oude moerbeiboom, die lang gelden is omgevallen. Gelovigen kruipen drie keer onder deze stronk door en knopen reepjes textiel aan deze boom. Dit brengt geluk, wij laten dit ritueel toch maar achterwege, alhoewel een portie geluk, natuurlijk altijd welkom is.
Als we alles bekeken hebben gaan we naar het zomerpaleis van de laatste emir van Buchara. Dit buitenpaleis is aardig om te zien. Maar begint toch wel her en der in verval te raken. Daarnaast zijn wij Europeanen natuurlijk best verwend als we het over paleizen met een rijke inrichting hebben. We zijn hier dan ook niet zo van onder de indruk maar goed we zijn toch een ervaring rijker!
Als laatste willen we graag nog naar de Zendan gebracht worden. Toen we gisteren voor de toegangspoort stonden was dit gevangenis gebouw helaas al gesloten. We willen hier graag naar toe omdat hierin de beruchte 'bugpit' oftewel 'insecten put 'staat. Tijdens de great game tussen de Engelsen en de Russen werden er twee Engelse kolonels in deze put gegooid om enkele jaren later onthoofd te worden voor de stadswallen onder grote belangstelling van de bevolking. Als we ook deze bekeken hebben, laten we ons afzetten bij een theehuis zodat we weer onze lange middagpauze kunnen gaan houden. Wat wil het toeval, hier treffen we de mensen uit oost Duitsland aan waar we gisteren ook een hele tijd mee hebben zitten kletsen. Met z'n vieren lunchen we en kletsen we enkele uren totdat de grootste warmte voorbij is. We nemen wederom afscheid van elkaar en wij lopen via de oude stad langzaam terug naar het hotel. Onderweg komen we de lokale vrouw tegen waar we gisteren ook een praatje 'met handen en voeten' mee gemaakt hebben, als ze ons ziet komt ze meteen op ons af en worden we met een dikke omhelzing en kussen begroet. De oprechte vriendelijkheid van de mensen hier is echt opvallend te noemen.
In ons hotel rusten we nog wat, douchen en kleden ons om, om vroeg in de avond weer een restaurant te gaan zoeken. Als we dat gevonden hebben, komen we voor de derde maal de Duitsers tegen. Na een heerlijk diner, voor ongeveer drie euro per persoon, gaan we terug naar ons hotel en weer op tijd naar bed.