De Ferganavallei

** Vrijdag 5 augustus 2011, Oezbekistan:
Vandaag rijden we met een nieuwe chauffeur richting de Fergana vallei, dit is een rit van ongeveer vijf uur. Deze vallei wordt omzoomd door het Tian-shan gebergte en de uitlopers van de Pamir. Voor je de vallei binnenrijdt rij je door een smalle kloof waar deze twee bergketens elkaar bijna raken, dit is erg bijzonder en mooi om te zien. We zijn blij eindelijk weer eens een berg te zien, we waren toe aan wat afwisseling. Nadat we geregistreerd staan dat we deze vallei zijn binnen gegaan, stoppen we bij een mooi uitzichtpunt. We willen daar drie appels kopen maar daar komt niks van in, de mensen willen er geen geld voor, we krijgen deze van hen. Op onze beurt geven wij een foto waar we zelf opstaan aan hen, ze zijn hier zichtbaar mee vereerd (...). Als we verder rijden, stopt onze chauffeur bij een meloenen verkooppunt. Hier zitten diverse verkopers bij elkaar. Zowel de mannen als de vrouwen zoeken meteen contact met ons en willen op de foto. Als we wat foto's gemaakt hebben, krijgen we een grote meloen cadeau. Op onze beurt geven wij weer een foto van ons zelf, maar dan wordt het rumoerig want alle verkopers willen een foto. Nou ja, uitdelen dan maar..... daar hebben we ze ook voor mee genomen. Wat ze met de foto doen of willen, ik weet het niet maar het zal wel goed zijn. Onder uitbundig gezwaai, vluchten we de taxi in en rijden verder. De Fergana vallei is erg groen, er groeien veel gewassen. Dit stuk van Oezbekistan doet erg liefelijk aan. In Kokan lunchen we, onze chauffeur eet niet mee want het is ramadan. De mensen hier spreken nauwelijks engels, als we proberen om eten te bestellen komen ze met foto's en Paul moet mee naar de keuken. Uiteindelijk genieten we van een overheerlijke maar wel wat vette soep. Onderweg stoppen we nog een keer bij een paleis, deze bekijken we van de buitenkant want wij willen graag verder. We hebben namelijk gezien dat ons volgende hotel een zwembad heeft en daar willen we wel even gebruik van maken. Daarnaast weten we ook dat staat gepland waar we graag de tijd voor willen nemen, want deze stof heeft de basis gevormd voor de route die we nu volgen.
Het zijdefabriek in Margilon, is erg leuk om te bezoeken, hier zie je het productieproces van rups naar zijde volledig. We zien de cocons die de zijderups spint en waar per cocon wel een kilometer zijdedraad in zit. Vervolgens zien we hoe ze de draad van de cocon verwerkt wordt naar ruwe zijde en vervolgens weer gekleurd en geweven wordt. Dit fabriek is opgenomen bij Unesco zodat de traditionele manier van dit verwerkingsproces bewaard blijft. We hadden gepland om hier iets te kopen maar eigenlijk vallen de spullen die men hier uiteindelijk verkoopt wat tegen. We vragen daarom of we een cocon mogen kopen, deze krijgen we gewoon mee. Eigenlijk vinden wij dit een leuker souvenir dan een geweven sjaal of iets dergelijks, dus dat komt mooi uit.
Om een uur of 16 arriveren we in ons hotel, snel wisselen we onze kleding tegen zwemkleding en maken we een duik......heerlijk!
Morgen gaan we de grens over naar Tadzjikistan, we zijn benieuwd naar de procedure. In Oezbekistan hebben we van alle overnachtingen een klein bewijsje gekregen vanuit het hotel, dat we daar ook echt geweest zijn. Ze schijnen dit soms wel, soms niet te controleren. Van alle overnachtingen hebben we netjes zo'n bewijs verzameld, alleen van de overnachting in de yurt niet. Waarom men deze controle nodig heeft, ik weet het niet maar wij doen maar netjes wat er van ons gevraagd wordt. We nemen aan dat het morgen best even wat tijd in beslag zal nemen, de medicijnen zullen wel weer gecheckt worden, maar uiteindelijk zullen we Oezbekistan verlaten en kennis gaan maken met een nieuw land, Tadzjikistan.